Terapia SI jest prowadzona wyłącznie dla dzieci objętych wsparciem Zespołu Wczesnego Wspomagania Rozwoju Dziecka.

INFORMUJEMY, ŻE  Z PRZYCZYN ORGANIZACYJNYCH NIE PROWADZIMY DIAGNOZY SI

Integracja sensoryczna (SI) jest procesem, w którym następuje organizacja docierających do naszego organizmu wrażeń, tak by mogły być wykorzystane w celowym, zakończonym sukcesem działaniu.
Wrażenia te związane są z bodźcami sensorycznymi pochodzącymi z otaczającego nas środowiska oraz z naszego organizmu. Przetwarzane są w mózgu,  który porządkuje te informacje, przekształca je, integruje z innymi odpowiednimi wrażeniami, tak by ostateczny rezultat tej aktywności był użyteczny, by stał się odpowiednią reakcją adaptacyjną.

Integracja sensoryczna to zdolność dziecka do odczuwania, rozumienia i organizowania informacji dostarczanych przez zmysły z otoczenia oraz z własnego organizmu. Mówiąc w skrócie, integracja sensoryczna pozwala segregować, porządkować i składać razem pojedyncze bodźce w pełne funkcje mózgu. Gdy funkcje te są zrównoważone, motoryka ciała łatwo dostosowuje się do otoczenia, umysł łatwo przyswaja informacje, a „dobre” zachowanie pojawia się w sposób naturalny. Integracja sensoryczna wpływa także na rozwój dziecka, zdolność do nauki i samoocenę. 

Poly Emmons Godwin i Liz Anderson McKendry, Dzieci z zaburzeniami integracji sensorycznej. Zaburzenia rozwojowo-sensoryczne oraz edukacyjne występujące w ramach autyzmu, ADHD, trudności szkolnych oraz zaburzeń dwubiegunowych. Warszawa: Wydawnictwo K.E. Liber, 2007

Terapia SI przeznaczona jest dla dzieci i młodzieży z różnego rodzaju problemami ukazującymi się w funkcjonowaniu w życiu codziennym, zarówno niemowlęcym, przedszkolnym jak i szkolnym np:

• obniżone lub wzmożone napięcie mięśniowe;
• opóźniony rozwój motoryki dużej (mało sprawne ruchowo, biegając często przewracają się, mają trudności z jazdą na rowerze itp.);
• opóźniony rozwój motoryki małej (problemy z samoobsługą, zapinanie guzików, wiązanie sznurowadeł oraz wykonywanie czynności manualnych: cięcie nożyczkami, rysowanie itp.);
• zaburzenia równowagi;
• nadruchliwość lub nadmierne spowolnienie dziecka;
• opóźniony rozwój mowy;
• trudności w uczeniu się, pisaniu, czytaniu, liczeniu itd.;
• obniżona jakość pisma / rysunku;
• nieprawidłowo reagują na bodźce dotykowe (obcinanie paznokci, czesanie, mycie włosów, narzekanie na metki na ubraniu, chodzenie na boso), słuchowe, wzrokowe, lub węchowe;
• trudności z koncentracją uwagi;
• autostymulacja dziecka w zakresie pobudzania czynności układu przedsionkowego (częste bujanie się zarówno w ruchu rotacyjny lub liniowym) i proprioceptywnego (poszukiwanie ciągłego kontaktu fizycznego – np. odbijanie się od ścian, podskakiwania, zeskakiwania z dużych wysokości charakteryzujących się nieprawidłowymi reakcjami na ból);
• opóźniony rozwój psychomotoryczny;
• problemy emocjonalne;
• zaburzenia zachowania (agresja, nieśmiałość);
• nadpobudliwość psychoruchowa (ADHD);
• zaburzenia koncentracji uwagi (ADD);.

Terapia integracji sensorycznej z powodzeniem stosowana jest także u dzieci:

• z mózgowym porażeniem dziecięcym (MPD);
• niedowidzących;
• niedosłyszących;
• z alkoholowym zespołem płodowym (FAS);
• z autyzmem, Zespołem Aspergera;
• cierpiących na schorzenia o podłożu genetycznym (np. Zespół: Downa, Retta, Williamsa, Turnera, Klinefeltera, Łamliwego chromosomu X);
• z niepełnosprawnością intelektualną;
• z innymi sprzężonymi zaburzeniami.